مهاربندهای واگرا (برون محور)

مهاربندهای واگرا در سال های 1980 مورد تحقیقات گسترده قرار گرفته و به کارگیری آنها طی سالهای اخیر گسترش روز افزونی یافته است. این سیستم از شكل‌پذیری و اتلاف انرژی مطلوبی برخوردار است. نحوه قرارگیری اعضای مورب مهاربندی در این سیستم به نحوی است كه روی تیرها قطعه‌ای موسوم جزء پیوندتشکیل می گردد.
تحقیقات نشان می دهند با انتخاب طول مناسب برای جزء پیوند مهاربندهای واگرا به طوری که این جزء تحت اثر نیروهای جانبی در برش جاری شود بهترین اتلاف انرژی حاصل می شود.
مهاربندهای واگرا در سیستمهای نیمه سخت قرار می گیرند و نسبت به سیستم های نرم مانند قاب خمشی رفتار بهتری در کنترل تغییر شکل های ناشی از زلزله و حفظ سطوح عملکردی دارند. رفتار غیر خطی مهاربندهای واگرا با جاری شدن جزء پیوند به صورت برشی یا خمشی (ترجیحا برشی) می باشد و مشکل مهاربندهای همگرا که در فشار کمانش می کنند، را ندارند. به این ترتیب از اتلاف انرژی و شکل پذیری بسیار خوبی برخوردارند.
با توجه به هندسه مهاربندهای واگرا امکان تامین در و پنجره در دهانه های مهاربندی بهتر از مهاربندهای همگرا می باشد که از نظر معماری مزیت تلقی می شود.